Παλιά Ημερολόγια

Από αρκετά μικρή ηλικία κρατούσα ημερολόγιο. Ποτέ σε τακτική βάση φυσικά. Συνήθως ξεκινούσα να γράφω όταν έπεφτε στα χέρια μου κάποιο καινούριο και όμορφο τετράδιο με εκείνες τις μικρές κλειδαριές που όλες άνοιγαν με το ίδιο κλειδί. Συνήθως έγραφα για το σχολείο, αν σηκώθηκα στον πίνακα που είναι κατόρθωμα όταν είσαι οχτώ και δέκα χρονών ή αν μάλωσα με την αδερφή μου. Μεγαλώνοντας και μπαίνοντας στην εφηβεία άρχισα να έχω τα γνωστά προβλήματα:  διαφωνίες με τους γονείς μου, δε με θέλει ο τάδε που εγώ κόβω φλέβα, κανείς δε με καταλαβαίνει, η ζωή μου ένα δράμα και οι γνωστές βλακείες που τότε όμως φάνταζαν βουνό. "Σοβαρό" ημερολόγιο, με την έννοια ότι έγραφα σε πιο τακτική βάση και δε με απασχολούσε αν η μαμά έκανε φακές αντί για σουβλάκια που ήθελα εγώ, ξεκίνησα να γράφω στο λύκειο. Και ναι ήταν η εποχή που γνώρισα τον πρώτο μου δυνατό έρωτα. Αυτό το ημερολόγιο βρήκα λίγες μέρες πριν και έγινε η αιτία αυτού του κειμένου.

 Είναι ωραίο να διαβάζεις παλιά ημερολόγια. Μέσα από τα λόγια που έγραψες εσύ κάποια χρόνια πριν αρχίζεις να θυμάσαι τον εαυτό σου. Πως ήσουν, τι σε προβλημάτιζε τότε και κυρίως πόσο διαφορετικό είναι εκείνο το άτομο που έγραφε τότε με αυτό που διαβάζει τώρα. Αν δεν παρατηρείς καμιά διαφορά, μάλλον κάπου έκανες λάθος μεγαλώνοντας... Διαβάζοντας τα δικά μου κείμενα συνειδητοποιώ πόσο πιο απλά και ξεκάθαρα βλέπω πλέον τα πράγματα (και μιλώ για τον τομέα των σχέσεων γιατί αυτό αφορούσε το ημερολόγιο μου). Ώρες-ώρες εύχομαι να ήξερα αυτά που ξέρω τώρα ώστε να αποφύγω όλη αυτήν τη δραματοποίηση των γεγονότων ή έστω να ήταν κάποιος να μου πει πως τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά για να κάθομαι και να τα υπεραναλύω σε δεκάδες λευκές σελίδες. Από την άλλη χαίρομαι γιατί αυτά που έπαθα τότε με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Αν δεν έχεις εμπειρίες στο θέμα των προσωπικών σχέσεων δε μαθαίνεις και έτσι καταλήγεις να κάνεις συνέχεια τα ίδια λάθη απλά με διαφορετικό άνθρωπο. Κάθε μα κάθε φορά που ξεκινάς μια καινούρια σχέση σκέφτεσαι ''να μην κάνω αυτό και εκείνο που έκανα στον πρώην μου'' σκεπτόμενη πως όσο ζεις μαθαίνεις και πως είναι ρεζίλι να κάνεις τα ίδια που μετέτρεψαν την προηγούμενη σου σχέση σε ένα φιάσκο. Δυστυχώς όμως αυτό δεν είναι απόλυτο για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και τον ενοχλούν διαφορετικά πράγματα.

Συμπέρασμα: όσο πιο πολλά τα λάθη τόσο πιο μεγάλη η εμπειρία στην αποφυγή τους! Οπότε μη διαβάζεις το ημερολόγιο σου και κατηγορείς τον εαυτό σου για τις χαζομάρες που έκανες τότε και έχασες τον τάδε. Κούνα συμπονετικά το κεφάλι στον παλιό σου εαυτό και ευχαρίστησε τον σιωπηρά που σε βοήθησε να ξέρεις -στο περίπου- τι να κάνεις τώρα.