Έρωτας...

Έρωτας...Ίσως η αγαπημένη μου λέξη. Ή έστω μια από τις αγαπημένες μου. Δε ξέρω αν θα μπορούσα εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος να δώσει έναν ορισμό γι'αυτήν την κατάσταση. Μάλλον επειδή για τον καθένα μας σημαίνει κάτι διαφορετικό. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι πως δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους. Υπάρχουν άπειρες μορφές έρωτα. Είναι δυνατό να ερωτευτείς ένα τραγούδι, ένα απόσπασμα από κάποιο ποίημα, ένα απόφθεγμα, τη μελωδία που άκουσες κάπου, κάποτε και που δε ξέρεις το όνομα της ωστόσο μπορείς να την επαναφέρεις στο μυαλό σου και να τη σιγοτραγουδήσεις ακόμη και αν την άκουσες μόνο μια φορά. Τη θυμάσαι επειδή την ερωτεύτηκες. Επειδή σου θυμίζει κάτι ή κάποιον.
Φυσικά, η μορφή του έρωτα που αφορά κάποιο πρόσωπο είναι η πιο δυνατή και αν θέλετε, η πιο περίπλοκη, γιατί πλέον δεν έχουν σημασία μόνο τα δικά σου αισθήματα αλλά και του ανθρώπου στον οποίο απευθύνονται. Ο έρωτας για κάποιον άνθρωπο, όταν είναι μονόπλευρος μπορεί να σε οδηγήσει σε μια πολύ δύσκολη, μέχρι και αυτοκαταστροφική κατάσταση. Πάντα αναλόγως με την ένταση και το βάθος αυτού του συναισθήματος. Σ'αυτήν την κατηγορία συγκαταλέγεται ο εμμονικός έρωτας, μια μορφή επικίνδυνη. Το να έχεις μόνο ένα άτομο στο μυαλό σου, κάθε σου σκέψη, κάθε σου κίνηση να έχει σχέση με αυτόν, να παρακολουθείς κάθε του κίνηση, να προσπαθείς να μεταφράζεις τη συμπεριφορά του σε κάτι που να αφορά εσένα, να μη θες να ασχολείσαι με τίποτα άλλο παρά μόνο μ' αυτό και στο τέλος να μη βλέπεις καμία ανταπόκριση. Σκληρό. 
Το θέμα είναι πως αν βρίσκεσαι σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση πρέπει να σφίγγεις τα δόντια και να παίρνεις την απόφαση να ξεφύγεις από αυτήν. Ο έρωτας είναι και πρέπει να είναι ένα όμορφο συναίσθημα που να σε αναζωογονεί, να σε κάνει να νιώθεις καλύτερα και όχι να υποφέρεις. Άνθρωποι που συγχέουν τα αισθήματα που επιφέρει μια απόρριψη με αυτά του έρωτα κάνουν λάθος. Ο έρωτας δεν πονάει, ο έρωτας θεραπεύει την ψυχή.
Πως μπορώ να ξέρω τότε πότε έχω ερωτευτεί και πότε όχι; Κατ'αρχήν για να ερωτευτείς κάποιον πρέπει να τον ξέρεις. Και όταν λέω να τον ξέρεις δεν εννοώ να τον έχεις δει κάπου και να είστε φίλοι στο facebook! Να ξέρεις τον χαρακτήρα του, τον τρόπο του. Εννοείται πως δε μπορείς να ξέρεις τα πάντα από την αρχή, απλά το νόημα που θέλω να περάσω είναι πως είναι αδύνατο να είσαι ερωτευμένος με ένα άτομο που δε ξέρεις. Ναι μπορεί να σου αρέσει, να τον βλέπεις και να χτυπάει η καρδιά σου και όλα αυτά... Μόνο που η καρδιά σου δε χτυπάει λόγω έρωτα αλλά λόγω ενθουσιασμού και πιθανότατα λόγω της βλακείας που κουβαλάς στο κεφάλι σου. Προσωπικά είμαι υπέρ του να είσαι φίλος με κάποιον προτού κάνεις σχέση μαζί του διότι κατά ένα μεγάλο μέρος ξέρεις που πας και μπλέκεις.  
Τώρα το πόσο σημαντικός είναι ένας έρωτας για σένα αυτό δεν είναι ακριβώς στο χέρι σου. Έχει να κάνει με το χρόνο που θα περάσεις με αυτό το άτομο, τις καταστάσεις, είτε ευχάριστες είτε δυσάρεστες, και γενικά σε ποιο βαθμό θα στηρίξετε ο ένας τον άλλο. Και για να μη μπερδεύεστε μερικοί μερικοί, ο έρωτας δεν είναι μόνο ροζ πούπουλα, δώρα και βόλτες μέχρι πρωίας σε νυχτερινά μαγαζιά που θα πίνετε σφηνάκια. Είναι όλες αυτές οι μαγικές συζητήσεις που θα κάνεις τα βράδια στο σπίτι, το να ζητήσεις μια βόλτα μες το χάραμα στην παραλία και κείνος να σου πει ναι, το να σε παίρνει αγκαλιά μέχρι να κοιμηθείς... Βλέπετε ο έρωτας στηρίζεται πάνω σε πολύ απλά πράγματα και όχι σε υπερπαραγωγές. Γι'αυτό δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια. Και κυρίως δε χρειάζεται πίεση. Θα έρθει όταν είναι να έρθει.
Τέλος,για να μη παρεξηγιόμαστε ο έρωτας δεν έχει μόνο ρόδινες μέρες. Ο έρωτας έχει καβγάδες και εντάσεις και σκληρά λόγια και εκείνον να μη σου σηκώνει το τηλέφωνο. Αλλά στο τέλος της μέρας έχει τη συμφιλίωση, έχει τις λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Και εκεί είναι που καταλαβαίνεις πως όλο αυτό που ζεις είναι αληθινό: στο ότι θες να παλέψεις γι'αυτό και πως τελικά τα καταφέρνεις...